Tijdsbesef

Tijdsbesef

Oudejaarsdag 2024 dient zich aan gehuld in een donkere bewolkte koude dag. Bewust wil ik deze dagen in mij eentje het leven vieren, zodat ik in zuiverheid mijn eigen positie en rust kan voelen, ervaren vanuit mijn oorsprong. Vele thema`s komen voorbij en ik neem waar. Waar bevind ik me, vanuit welke trilling neem ik waar?

Misbruik in de breedste zin van het woord. Zoals ook ontvoeringen zowel hier op aarde, als door niet vredelievende zeg buitenaardsen vanuit ongelijkwaardigheid, dat neem ik waar. Ik betreed vele velden gevoeld vanuit het Christos samenveld in het nu moment. Mijn lijf reageert, is al weken van slag. Ik heb bijna voortdurend pijn in maag en buik en hou daardoor extra mijn rust. Ik ervaar de stilte in me en weet wie ik werkelijk ben uit het land van Ooit, juist nu hier op de aarde om mede te begeleiden naar zelfbestuur. Bewust dat ik steeds meer vanuit die oorsprong leef.

Vanavond heb ik een paar uur geslapen en sta wat rijstepap te koken, heb bijna nog niet gegeten vandaag. En als er op het raam wordt geklopt door een jongeman uit de straat voel ik me vereerd. Het is half elf en hij geeft een vuurwerkshowtje. Ik realiseer me de angst en onrust van mens en dier juist nu, die deze tijd oproept. Ik woon in een met paaltjes afgesloten doodlopende straat voor het verkeer met aan het einde een trap omhoog die naar de wallen aan de Merwede van Gorinchem leidt. Bovenaan de trap sta ik warm aangekleed op de eerste rang. Als de vuurwerksterren hoog in de lucht tussen de huizen en boven de stad verschijnen rollen de tranen van geluk me over de wangen. Ik kijk omhoog, het is feest in mij, bewust van de samenwerking met mijn vrienden in de andere realiteit, die hun plaats hebben ingenomen en deze niet meer verlaten. Een onnoemelijke kracht gaat door me heen. Ondanks het hevige geknal, geknetter en gespetter is het sereen stil in mij en ook mijn licht in mij is ontstoken en straalt als een vuurwerk vanuit het samenveld en golft door al wat is.

Nieuwjaarsdag 2025; een klankkleur vibreert in mij en ik ervaar een controlelaag door mij heen, een A.I. artificiële intelligentie stoort mij. Ben ik gericht op de buitenwereld en naar de oorzaak en gevolg systeem? Zit ik in mijn systemische gedachten, wat algoritmes zijn want dan zal het quantum fysisch veld vanuit die trilling (oorzaak en gevolg) daarop aansluiten.

Ik weet dat als ik mijn bewustzijn gericht naar binnen toe steeds toets in innerlijk voelen vanuit het Hart en eigen keuzes maak, zal het quantum fysisch veld vanuit die trilling daarop aansluiten.

Met moeite blijf ik in mijn lijf aanwezig en spreek met vrienden over mijn gemoedstoestand. Het nu moment springt van heden naar verleden en weer naar de toekomst en ver daarbuiten en besef dat dit vanuit mijn systemische gedachten komt. Mijn lijf gevuld met angstbeelden vanuit de krochten van de aarde, woeden als een hevige ondraaglijke pijn door mij heen en ik voel me uit de verbinding……..

Dan golft, wat lijkt op een requiem voor mij, maar dan als roep tot ontwaken, een goddelijk gezang met strijkorkest (zoiets als in de film Dragon Age 2012) … boem … de Christoskracht vibreert door mij heen. Ineens besef ik dat ik zelf mijn kracht dien te genereren vanuit mijn soevereiniteit en autonomie. Ik herinner me de woorden die een vriend tegen me uitsprak: “Weet je wel hoe groots je bent en het lichaam is daar maar een klein onderdeeltje van……..” Ik ervaar nogmaals de trilling van zijn woorden. Ik sluit mijn ogen, mijn vertrouwen wankelt, wiebelt … maar in welk veld bevind ik me? Ik positioneer me stevig in mijn lijf, ‘waar ik met mijn bewustzijn aanwezig ben kan niets anders zijn’! Met aandacht kijk naar en voel ik de verstoring en realiseer dat pure data me onderuit dreigt te halen. Totdat ik eindeloos de Christoskracht in mij ervaar: in respect , vrijheid en vanuit een diep wetend vertrouwen ben ik AANwezig (systeemloos, verwachtingsvrij). Ik voel mijn grootsheid en ga staan in al wat is: Ik Ben Hier!

Twee januari ontwaak ik met een glimlach. De zon schijnt weer in mij, zo ook buiten schijnt de zon na weken van wolkendek.

Ook in mij is het wolkendek opgetrokken en mijn bewustzijn voelt verbreed. In vele velden heb ik de laatste dagen vertoefd, waargenomen, ben ik doorheen gegaan.

Nu vanuit de serene stilte in mij, kijk ik naar mij (vroeger) en zie me als spelend kind waarin ik Jezus als mijn vriendje zag, we spreken samen over alles wat dit leven hier mij laat zien, het voelt als samenspraak in deze reis. En ik besef ineens dat ik toen mogelijk met het Christusbewustzijn communiceerde.

En dan … de sluier verdwijnt nu, (kijkend naar vroeger)… en ik zie (en weet) mij lopen hier op aard met mijn galactische mensenvrienden. Een huppelend kind vanuit vrijheid aanwezig in deze wereld en zo vanzelfsprekend bewust, moedig in respect, vol vertrouwen, vrolijk en o zo machtig krachtig serieus tegelijk. Samen in gesprek: een overleg vanuit het samenveld hier op aarde, waarin ik ook één van hen ben.