Ogen kijken in frequentietaal

Oog in Oog met de neuroloog

Daar beland ik afgelopen week zomaar bij de neuroloog op een poliklinisch spreekuur. Ik belde eerder de neuroloog voor een verwijskaart voor de fysiotherapie. Want met een chronische indicatie zoals ik die heb krijg ik fysio bijna helemaal vergoed van de zorgverzekering.

In geen vijf jaar heb ik de neuroloog bezocht, dus deze kan geen verwijskaart geven. Nou dan maar een afspraak met de neuroloog en jawel zojuist heeft iemand afgezegd en enige dagen later ben ik er.

De neuroloog vertelt me direct dat hij nogal verrast is. In zijn lange carrière heeft hij nog niemand met progressieve multiple sclerose die al ruim 14 jaar bekend hiermee is en wellicht al veel langer, zo fier zien binnen komen. Vijf jaar geleden zag hij mij in een totaal andere toestand. Ik was toen nogal op meerdere fronten overprikkeld, kon bijna niet lopen en teveel om op te noemen. Hij heeft toen door middel van uitslagen van onderzoeken, scans etc. het één en ander als westerse wetenschappelijke diagnose mij voorgespiegeld.

Hoe is het mogelijk … zei de arts en dát zonder medicatie.

Mijn antwoord was kort en krachtig: Door naar binnen te gaan en in mezelf te kijken en alles te doorvoelen, te doorleven en in balans te brengen.

Nou eigenlijk is mijn antwoord niet zo simpel als het lijkt, er kwam nog meer bij kijken maar voor nu voelt dit antwoord correct.

Bij het afscheid geeft de arts me een hand en we kijken in elkaars ogen. Ogenblikkelijk besef ik dat er nu een krachtveld, een frequentie is die niet door het zichtbare spectrum is weer te geven. Toch tracht ik het toe te lichten. Door mijn ogen, vanuit een gevoel van binnen in wie ik werkelijk van oorsprong ben, ontmoet ik een ander oorspronkelijk wezen in de ogen van de ander.

En dat is zo anders als we hier op aarde gewent zijn. Zoals; dan volgen of pleasen we elkaar door aangeleerde wetmatigheden en systemisch gedrag en vervallen in de loep van het automatisme.

Ik kijk nu dus door een kijken vanuit wie ik werkelijk in wezen ben, en noem dat: “kijken door mijn galactische ogen” en ontmoet het kijken van de ander door zijn galactische ogen. Vanuit deze positie ben ik ook vanaf het begin het gesprek aangegaan en nu komt er bij beiden (zo voelt het voor mij), deze realiteit naar voren en ontmoeten we elkaar in deze trilling; het raakt me diep.

De arts loopt met me mee om een paar kamers verder in zijn secretariaat de medewerkers te instrueren om gelijk een verwijsbrief voor de fysio mee te geven. We lopen totaal in rust en vrede naast elkaar. Als de brief uitgeprint is zegt de arts, ik heb je net een hand gegeven en geef je nogmaals een hand.

Wederom ontmoeten onze (galactische) ogen elkaar:

Een zuivere heldere geneeskrachtige frequentie neem ik waar en in dat nu moment wat ik ervaar als een multidimensionale realiteit, vloeit de trilling de frequentie als eenheidsveld in mijn / onze / deze realiteit samen.